• ÇADIRDAN GELEN IŞIK-CENAB OZANKAN
• KOCATEPE- CENAB OZANKAN
• ORDULARA BEDEL- CENAB OZANKAN
• YİĞİDİ BIRAKMAYAN HAYAL- CENAB OZANKAN
• BELENTEPE ŞENLİKLERİ- CENAB OZANKAN
• TINAZTEPE’DE SOLUK- CENAB OZANKAN
• ÇİĞİLTEPE- CENAB OZANKAN
• MEÇHUL ASKER- CENAB OZANKAN
• YENİ CİHANIN EŞİĞİNDE- CENAB OZANKAN
• KADERDE ÖLÜMSÜZLÜK VARMIŞ- CENAB OZANKAN
• ÖLÜM BEDENLERİNDE ERİDİ- CENAB OZANKAN
• SON HÜCUM- CENAB OZANKAN
• CANIMIZ UCUZ DEĞİLDİ- CENAB OZANKAN
• MİLLİ MÜCADELE DESTANI- BEKİR TÜNAY
• İSTİKLAL DESTANINDAN: BÜYÜK ARZU- ARİF HİKMET PAR
• VATAN MACERASI- ARİF HİKMET PAR
• ATATÜRK- ARİF HİKMET PAR
• KARTAL BAKIŞLI DEHADAN MUSTAFA KEMAL’İN MANGASI- ARİF HİKMET PAR
• İSTİKLAL SAVAŞINDA ATATÜRK- MESUT TARCAN
• 30 AĞUSTOS ZAFER ARSLANLARI- MEHMET FARUK GÜRTUNCA
• AĞUSTOS ŞAFAĞI- ŞAHİNKAYA DİL
• ATATÜRK KOCATEPE’DE- KEMALETTİN KOÇ
• KOCATEPE’DEN- DR. MUSTAFA ŞERİF ONARAN
• ATATÜRK KOCATEPE’YE TIRMANIYORDU-MUZAFFER UYGUNER
• ATATÜRK HEP KOCATEPE’DE- OSMAN ATTİLA
• YAY BEDENLİ ADAM KOCATEPE ÜSTÜNDE- ABDULLAH RIZA ERGÜVEN


ÇADIRDAN GELEN IŞIK-CENAB OZANKAN  
Bir dere önüne kurulmuş 
Başkumandan Paşa’mın çadırı 
Büyük taarruzun arifesinde. 
Gece perde çekmiş her yöne 
Bırakmaz dağı, taşı görmeğe 
Doyunca. 
Paşam’ın çadırında bir ışık; hafifçe 
Paşam’ın çadırında bir umut, 
Paşamda bir kutsal düşünce… 
Zafer yakın, şehadet bol, 
Gazilik çok 
İsteyince… 
Bir gizli elden dökülür şehadet, 
Paşam’ın adı dökülür 
Besmelelerin ardı sıra 
Sessiz türküler dolanır dillerde. 
Asker hazır 
Bir uzun yolculuğa 
Gayri bir güzel düş, sıla… 
Ne kıymeti var, hemşerim! 
Cennet yolu açılacak 
Şafakla… 


KOCATEPE- CENAB OZANKAN 
“Yalnız yıldızlar biliyordu 
Sırrımızı, 
Gece katılmak istiyordu 
Zaferimize, 
Olanca karanlığiyle 
Dolmuştu gözlerimize. 
Bayıra tırmanıyorduk: 
Önde neferler 
Elinde fener, 
Sonra bir büyük asker 
Ve ardında bizler… 
Taşlarda kayıyorduk, 
Ayak ucumuzda 
Kayboluyordu ışık. 
Zaferin bir ucu seher, 
Bir ucu gruptu, 
Yükseliyordu Kocatepe’ye 
“Mustafa Kemal” adlı ordu. 


ORDULARA BEDEL- CENAB OZANKAN  
“26 Ağustos şafağı… 
Başladı toplarımız 
Ateş püskürmeğe erkekçe, 
Kabus gibi düşmana çöktük 
Altıyı çeyrek geçe… 
Biz orada 
Bir bölüktük ama 
Çok vardı döşeğe yatarcasına 
Toprağa uzanmamıza… 
Yüzbaşı Agah 
36 ncı Alayın 6 ncı Bölük kumandanı… 
Babaydı, anaydı, herşeydi. 
“Yılmayın evlatlar 
Ardımızda taburlar 
Fırka fırka kardeş var” dedi… 
Üç takımla ilerledik 
Doğrusunu sorarsan 
Üç manga bile değildik… 
Agah koptu yerinden 
Ve yıkıldı birden 
Yıldırım yemiş çınar gibi… 
Kurşun yağıyordu 
Rahmet misali… 
Yüzbaşının kanlı eli 
Birden açılıverdi, 
“İntikam intikam! 
Bölüğe selam, 
Bakmayın dağa taşa 
Başımızda ordulara bedel 
Mustafa Kemal Paşa…” 


YİĞİDİ BIRAKMAYAN HAYAL- CENAB OZANKAN 
Bir gruptu ki, kandan ateşten 
26 Ağustos’un ardından gelen; 
Bir kutsal düşüncenin ağırlığını yüklü 
Gazi Başkumandan iniyordu 
Kocatepe’den yavaş yavaş 
Alnında şafak aydınlığıyla 
Bir resim gibi doldu gözlerime 
Ve büyüdü, büyüdü 
Taştı gövdesinden bir yiğidin. 
Kendinde değildi gayri, 
Geçti içinden bir dilek 
Yaşamak ne, bir hiçti ölmek… 
Ertesi günün öğlesinde 
Yaralı, sağlam 
İlerliyorduk ölümün eşiğinde, 
Mermi geliyordu karşıdan, 
Bir o kadar da bizden. 
Bayırlar sarsıldığı vakit 
“Allah! Allah!”sesimizden 
Yanımda belirdi o kahraman 
Gördüm bir anda yıktığını üç kişiyi 
Lakin düşünce bir obüs 
Uçtu yanımdan ta öteye 
Bir eli düşmanın boğazında 
Öbürü süngü kabzasında… 
Garip! Gözlerindeki manzara aynı: 
Gazi Başkumandan tepeden indi, 
Büyüdü büyüdü, 
Adım adım 
Ve taştı bedeninden yiğidin, 
Söyledi künyesini 
Yazık, iyice duyamadım…” 


BELENTEPE ŞENLİKLERİ- CENAB OZANKAN 
“Öyle bir koşuştu ki; ölmezliğe 
Kaynar havaydı göğüslere dolan 
Alevlerdi; keskin acı ve bıçkın, 
23 üncü Fırka hücumdaydı. 
Zafer yeriydi 
Bir nefeslik yakın… 
Topçu ateşiyle dalların yandığı an, 
Yükselen birşeydi büyük, 
Göklere yükselen duman duman… 
Kutsal duygularla 
Doluydu benlikleri, 
Cansız gövdelerin, 
Yamaçlara bırakıldığı an 
Belentepe’den genişliyordu, 
Bayram şenlikleri… 
Varan çoktu tepenin ardına 
Toprakta kalanlar ise sıra sıra 
Hasan, Ali, Ramazan’dı 
Kömürden birer hatıra…” 


TINAZTEPE’DE SOLUK- CENAB OZANKAN 
“26 Ağustos günü 
Çığ gibiydi 57 nci Alay 
Yayılıyordu ovalarca uğultu, 
Parlıyordu çubuk çubuk alevler 
Süngü uçlarında, 
Cümbüşü sürüyordu ölümün, 
Kabza eriyordu yiğit avuçlarında. 
Yayılıyordu tekrar tekrar 
Ovalar dolusu Allah adı, 
Devşiriyrduk zaferin ilk meyvelerini. 
Tınaztepe yaklaşıyordu bize; 
Etekten doruga kadar kırmızı 
Gördük kendimizi yamaçlarında canlı 
Bir derin solukla saldırmak için 
Kestik usulca hızımızı…” 


ÇİĞİLTEPE- CENAB OZANKAN 
“İnatla dayandı düşman 
Yerden bitercesine çoğala çoğala, 
Mermiyle vur, 
Dipçikle vur, 
Tükenmez gavur oğlu gavur 
N’edersin tez alamadık Çiğiltepe’yi, 
Şehit verdik 
Yiğit Reşat Beyi, 
Tövbe ettik yaşamaya… 
Daha gidecek can varmış helalinden, 
Kader bu ya… 
Gün ışığında karardı benzimiz 
Vıcık vıcık gömleğimiz 
Kan akar her damardan. 
Sonunda 
Söktük hepsini topraktan 
Yalın ellerimizle, 
Gözyaşımızda parladı Çiğiltepe, 
Bir nur… 
İnanmıştık, şehitler ile 
Mustafa Kemal Paşa 
Bizi korur…” 


MEÇHUL ASKER- CENAB OZANKAN  
“Çakıl Tepe’ye 
Bir “hey!”lik ötedeydik… 
Mermiler geçiyordu 
Burnumuzun dibinden vızır vızır. 
Bir alaydık hücuma hazır… 
Belaydı düşman topçuları başımıza bela. 
Lakin bir de bizi sorsana: 
Bir anda fışkırdık yerden, 
Olanca hıncımızla. 
Düştük ardlarına 
Kanlı vücutlarımızla. 
Yağıyorduk üzerlerine, 
Her birimiz birer gülle, 
Uçuyorduk düşmana kuş hafifliğiyle… 
Tükendi mermilerimiz 
Ölümü yanımızda bulduk 
Dipçiklerle boğuştuk. 
Helalleştik. 
Öldük, 
Karakayalar’da abideleştik…” 


YENİ CİHANIN EŞİĞİNDE- CENAB OZANKAN  
“Cılız bir lamba ışığında doğar memleket, 
Mustafa Kemal Paşa’mın şavkı gezer harita üzerinde. 
Başkumandanlık savaşı ha başladı ha başlar, 
Afyon ve Dumlupınar tepelerinde. 
Yiğitler 
Dağ dağ; 
Zafer kolay candan vazgeçince. 
Şehadet yaşamaktan büyük, 
İnanç dolu gövdelerde, 
Bir yeni cihan herkese kaderince…” 


KADERDE ÖLÜMSÜZLÜK VARMIŞ- CENAB OZANKAN

 “11 inci Fırka… 
126 ncı Alayın 
6 ncı Bölüğünden bir manga, 
Nasıl da atılıyordu batıya 
Havayı bir solukta tüketircesine… 
Düşman makinelisi yağıyordu 
Ölüm yakınmış, uzakmış, 
Bakan yoktu incesine, 
Toprak adım adım uzuyordu… 
Bir hamle daha yapınca bizim manga, 
Yağdı yeniden zehir sağanak 
Yapıştı Mehmetçikler, 
Zevkini yitirdi yaşamak. 
Baktı Gazi Başkumandan; 
Bir manga yatmış yere, 
Avını bekler gibi pusuda… 
Dedi: İlerlesin bu manga!” 
Lakin bir el topraktan uzamış; 
Koskoca, 
Yapışmış mangaya sıkıca… 
Yiğitler ki emelleri dağılmış, 
Güzel uyanıklığın acı düşlerinden 
Dirildiler Gazinin gözlerinde yeniden, 
Deyince “Meçhul asker yeri burası!” 
Kımıldadı birşeyler taştan, ışıdı Adatepe-Çal arası, 
Baaşladı manga yaşamaya 
Canlı cansız bir katar 
Aktı gitti batıya batıya… 


ÖLÜM BEDENLERİNDE ERİDİ- CENAB OZANKAN 
“Düşman çember içindeydi, 
Yolladı Fevzi Paşa’yı 
11 nci Orduya 
Gazi Başkumandan, 
Ve birden belirdi, 
Kemalettin Sami Paşa’nın yanında, 
Girdi ateş hattına pervasızca 
Gözleri çakmak çakmak 
Alevler içinde Çal köyüne bakarak… 
Dedi: “Zafer doğmalı, güneş batmadan.” 
11 inci Fırka kahramanları saldırdı 
Düşman yönüne, 
Hem ıslak hem sıcak 
Bir allıktı tenleri sıvayan 
Ve ahretin eşiği uzadıkça uzadı 
Canların göğüslerden koptuğu an. 
Ardından erişti, 
Gazi Paşa’nın bir emri daha 
Göklerden iner gibi: 
“Piyade ileri, topçular ileri!” 
Kim bakarda mevziye, rütbeye gayri, 
Sürdü atını 
Avcı hattına Derviş Bey, 
Tepeler yürüdü sanki hey. 
Elsiz, ayaksız… 
Mehmetler kurşundan külçe 
Ölüm ne ki? 
Bedenlerinde eridikçe…” 


SON HÜCUM- CENAB OZANKAN 
“Bitişi geldiği vakit 
İzmir’e çıkış macerasının, 
Mustafa Kemal Paşa’m 
Süzüldü ateş içine 
Sanki gerçek değil efsane… 
Toprak kaynıyordu için için 
Yiğitler bir masal aleminde 
Süngülüyor, dipçikliyordu 
İçinde bir engin hıncın ve sevincin 
Kimi tek atılışla 
Aşıyordu tel örgüsünü, 
Varıyordu kafir siperlerine 
Kaya gibi çökercesine, 
Berikinin kaplıyordu kan göğsünü, 
Benzi sarı, kara, mor 
Yaşamak kolay, 
Ölmek zor, 
Şehadet nazlıydı bazı kere 
Ve hepsi atılıyordu zafere, 
Barut burunlarında 
Burcu burcu 
Evvel Allah Ada Tepe’de 
Bu hücum sonuncu…” 


CANIMIZ UCUZ DEĞİLDİ- CENAB OZANKAN 
“Şafak şafak yandı gök 
Bir kızılca kıyamet bitti 
Kızıltaş yamaçlarıda, 
Şehadetin sevinci eridi 
Yaşamanın tadında… 
Yeryüzü görmedi böyle bir savaşı 
Makineliye karşı et 
Topa karşı kemik saldırışı… 
“Şahitti Belen Tepe, Tınaz Tepe, 
Hele Zafer Tepe 
Harman gibi savruluşumuza. 
Ovalar can pazarına döndü 
Düzlükte yitirdik kendimizi 
Alın terimiz aktı kanımıza, 
Düşman bedeninde bıraktık 
Kırık süngülerimizi 
Unuttuk gitti künyemizi… 
Bir işti ki; 
Büyük, kutsal, 
Vurmuş başımıza 
Doruklardan bir sarı ışık, 
Mustafa Kemal Paşa yürüyordu; 
Şehid, gazi karışık…” 


MİLLİ MÜCADELE DESTANI- BEKİR TÜNAY 
“26 Ağustos 1922 
Gün ışıkları alınlara değmedi…Şafak alabildiğine al… KOCATEPE’de MUSTAFA KEMAL… 
Başladı zorlu savaş…Çatladı gök…Çöktü dağ… Koptu kızılca kıyamet… Vatan 
yolunda bir döğüş bu…Ölen, sağ…..” 
26/27 Ağustos 1922 
Savaş bitmedi ki… Olanca hızıyla yürüyor… Zafer Mustafa Kemal’e yürüyor…Zafer Mustafa Kemal’e gülüyor… 
Mustafa Kemal ateş… Mustafa Kemal kor…Mustafa Kemal vatanlaşıyor!… 
Tepeler: yiğit yiğit…Tepeler; kilit kilit…Anahtar Mustafa Kemal’in…Mustafa Kemal geliyor; çekilin… 
Bir ordu şahlanmış…Bir millet; vatan aşkıyla yanmış…Mustafa Kemal bir imanmış…” 

27 Ağustos 1922 
Taarruzda Mustafa Kemal’in askeri… Kurt Kaya; bizim…Erkmen Tepe elimizde… 
Afyon yaslı…Ama; umut umut…Kayalıklarınca yüce…Bizim olacak alaca karanlık çökünce… 

28 Ağustos 1922 
Düşmanı kuşatıyoruz. 
Yürüyor Kocatepe…Yürüyor; denizlere…Yürüyor; yerden göke…Gökte yıldızlar iri…Kocatepe de özlemiş denizleri…Yürüyor denizlere doğru, ağaç, su…Mustafa Kemal’in askeri bu…” 

29 Ağustos 1922
Yollar; İzmir’e doğru…Düşman; kurtulma çabasında…Bakmıyor arkasına…Kaçıyor… Kaçanlar; az…Yollar kapalı Yunan’a…Kaçamaz… 
Amansız bir izleme…Durma, duraklama yok…Sürecek gündüz, gece…Her zaman, Her yerde taarruz” Artık, gediksiz kuşatıyoruz…” 

30 Ağustos 1922 
Başkumandanlık savaşı… 
En küçük birliklere dek, Mustafa Kemal emredecek… Son koz… Düşman sıkıca çemberlenecek…Yorgunluk ötelere…Çemberden kurtulana, arasız izleme… 
Amaç; açık… Emir; kesin… Suları MUSTAFA KEMAL’i bekliyor Akdeniz’in… 
“ORDULAR! HEDEFİNİZ AKDENİZ’DİR İLERİ!” 
Duyuldu dört yönde bu sesin akisleri…” 


İSTİKLAL DESTANINDAN: BÜYÜK ARZU- ARİF HİKMET PAR 
“Ağustos gecesinde mavi ışıklar iniyor tepelerden, 
Lacivert bir yelpaze gibi açılmış gökyüzü. 
Gazi, çadırdan çıktı, arkasında paşalar, 
Meşin kırbacı dizlerine vuruyor. 
Şöyle bir yukarı kaldırdı başını: 
Bayrağa gönül vermiş gibi yıldızlar… 
Sonra heyecanla İsmet Paşa’ya soruyor: 
-Erat hazır mı İsmet? 
-Herşey tekmil, Paşam! 

O bir ayna gibi bilirdi içimizi 
Gözlerinde yarın ki şafklardan izler 
Karanlıkta baktı, parıldıyor süngüler… 
-Merhaba asker! dedi, 
Saflar önünden geçti; 
Mehmetler “Yaşa, yaşa!” diyordu. 
O altın saçlarını vermiş geceye 
Şimdi herşeyi unutmuş. 

Yalnız büyük bir aşkla 
Afyon sırtlarına doğru 
Haşmetle kartallar gibi süzülmek istiyordu. 
Bir alev çağlayanı halinde 
Akdeniz’e dökülmek istiyordu.” 


VATAN MACERASI- ARİF HİKMET PAR 
… Kocatepe’de erat intizardadır, 
Bir çadır içinde paşalar, 
Son taarruz planlarını hazırladılar. 
Mustafa Kemal gökler gibi susuyor düşüncden 
Atın bir meyva gibi zafer yoldadır. 
İsmet Paşa iyilik ve zekadır, doğuyor cepheden, 
Kalpağında ayyıldızı parlayan Fevzi Paşadır. 

Akşamdır, gün kavuşmak üzeredir, 
Paşaların Afyon ovasında gözeri. 
Toplar şafakla birlikte patlayacak, 
“Ordular ilk hedefiniz Akdeniz’dir, ileri!” 
Kayalar bir sallanışın peşinden inledi. 
Toplar bir ağızdan gürlediler mertçe 
Bir mucize belirdi Kocatepe’den, 
Zafer ilk defa kendini verdi cömertçe 

Süvariler dört nala düşman peşinde, 
İzmir’e doğru yolculuk başladı 
Dokuz Eylül, Ege denizinde bir akis, 
Mehmetçiğin rüyası… 


ATATÜRK- ARİF HİKMET PAR 
Gülhane’de düşünür gözlerim, ağlarsın 
Kasım rüzgarları alev alev saçlarını dağıtır 
İzmir’de mübarek ellerin uzanmış ordulara, 
Ordular sana Dumlupınar’ı hatırlatır. 

Şimdi seni Kocatepe’ye çıkarken görüyorum: 
Ağustos şafağında bayrağımın alı vurmuş içine 
Vatandır geniş omuzlarında yükselen 
Eminim kalpağından topuğuna kadar bizi düşündüğüne 

Şimdi pırıl pırıl süngülerle İzmir yolundasın, 
Mavi şimşekli bakışların “İleri!” diyor. 
Yedi cihan dize gelmiş önünde 
Sen Mehmetcik’in alnından öptüğü insansın 


KARTAL BAKIŞLI DEHADAN MUSTAFA KEMAL’İN MANGASI- ARİF HİKMET PAR 
Askerler geceyi beklediler, 
Bozkır gecesini. 
Sıcak toprak üstünden 
Bir buğu yükseliyordu 
Yıldızlara baktı Hasan Çavuş 
Dedi: “emme de parlak bu gece” 
Bir sigara yaktı 
Mangasından tekmil getirdi Memiş Onbaşı: 
Aydınlı İsmail’in bacağında sızı varmış, 
Tireli Hüseyin sabaha kadar uykusuz kalmış. 
Bodur Ali ah diyor bir memlekete gitsem, 
Yine hafiften bir türkü tutturmuş, 
Giresunlu Rüstem. 
Tüfeği elinden düşmez Bergamalı Ahmed’in, 
Avrat, tüfek, at, 
Namus sözüdür, diyor 
Büyük taarruz bir an önce başlasın istiyor. 
Az ötede Mustafa Kemal’in çadırı, 
ecede bir gümüş ehram gibi parıldar. 
Kapısında bir nöbetçi 
Kulak vermiş içerdekileri dinliyor. 
Silah sesleri duyar gibi 
Ürperiyo yağız teni. 
Kulakları pusuda bir kaplan gibi dikilmiş, 
Düşünüyor Büyük Taarruzun neticesini… 

“Mustafa Kemal’i gördüm, Birşeyler süzüldü ışık ışık içime. 
Daha dağ, daha kaleyim 
Bir başlasın top sesleri hele, 
Afyon’a girmezsek iki saatte 
“Öleyim” diyor. 
Mustafa Kemal’in mangasında, 
Korkudan eser yok 
Günlerdir yarı aç, yarı tok, 
Bir kaşık tuzu bulunsun diye vatan macerasında, 
Paşalar Paşasının kumandasında 
Zaferder zafere koşuyor. 


İSTİKLAL SAVAŞINDA ATATÜRK- MESUT TARCAN 
Sakarya kan akıyor boydan boya! 
Mehmetçik artık ayağa kalktı. 
Mavi bir alev geçti gözlerinden, 
Savaşan kuvvet değil haktı. 

Yirmi altı Ağustosta, 
Karanlıkta düşman tel örgüleri… 

Birşeyler ağarıyor etrafta, 
Mehmetçiğin tetikte eli. 
Saflar hücuma hazırdılar 
“Ordular, ilk hedefiniz Akdeniz! İleri!… 


30 AĞUSTOS ZAFER ARSLANLARI- MEHMET FARUK GÜRTUNCA 
Bu zafer, bir daha dünyalara anlattı ki türk, 
Sinesinden yaratır koskocaman bir Atatürk! 
… 
Öpüyorken sarı yıldızları Porsuk suları, 
Kaç zamandır heyecandaydı o Türk orduları… 
Durmadan coşkun alaylar geliyor Ankara’dan, 
Ne de arslan gibi kuvvetli yaratmış yaradan!… 
Ordular sel gibi taşkın akıyor cephemize: 
Hepsinin hasreti: yalnız o güzel Akdeniz’e!… 
… 
Koca Gazi, ne büyük örneği olmuş her erin, 
Kudretinden, gücü artmakta her arslan neferin! 
Başlıyorken daha hür bir savaşın ilk gününe 
Nice dillerde sualler: “-Paşanın yaptığı ne? 
Paramız var mı, silah var mı, tüfek, top var mı? 
Koca bir orduyu tek söz yeniden toplar mı? 
“-Yok, demiş başkomutan , yok biri…lakin olacak, 
Bu vatan ölmeyecek hiç… Bu vatan kurtulacak! 
Paramız yok, topumuz yoksa da bundan ne çıkar? 
Türkün imanı, çelik azmi, çelik kolları var… 
Şanlı bir orduya bin taç örecek istikbal, 
Yeniden yükselecek Türk’ün olan istiklal… 
… 
Üç kahramanın verdiği tarihi karar bu: 
Saldırmalı Afyonlara bir cephe grubu! 
Toplar döğüyorken uzayan sırtları yer yer, 
Yüzbin kişilik ordu, şafaklarla beraber! 
-Düşman, hazır ol harbe!… diyip süngüyle kalksın, 
Yaksın yedi kat gökleri, toprakları yaksın! 
Bitsin de hazırlıklar ayın yirmi beşinde: 
Lavlar gibi yansın hasım imha ateşinde! 
Şimşek gibi birden bu haber orduya gitti… 
… 
Kalpler heyecandan vuruyor…hiç uyuyan yok, 
Yorgun düşerek toprağa bir baş da koyan yok! 
Her saniye bir asra yakın…öyle uzun pek, 
Herkeste merak bir: gecenin fecrini görmek! 
Her ruh, anıyor sevgili bir çehreyi şimdi, 
Mehmet düşünür köydeki gül Emne’yi şimdi. 
Zabit: “girebilsek o güzel İzmir’e” derken. 
Bir ince yüzün hattı geçer belki içinden? 
Tam işte saat üç…uyanık ordu…bölükler… 
Neredeyse verir emri, karargahta, büyükler!… 
Her saniye yıl…işte saat; üç buçuk oldu, 
Tam şimdi saat dört…geliyor: ilk ateş emri, 
Yurdun doğuyor şimdi ufuktan iki fecri! 
… 
Karşı dağdan fecir artık açıyorken gözünü, 
Topçular söyledi mermiyle ateşten sözünü: 
Kara boşlukları tarrakalı sesler yardı, 
Dağların üstünü sislerle dumanlar sardı! 
Kalecik sivrisinin üstünü toplar yıkıyor, 
İkiyüz toptan alev gözlü ateşler çıkıyor! 
Fırlıyor karşı dağın toprağı birden havaya, 
Bir kıyamet gününün haşmeti çökmüş ovaya. 
Göklerin kan saçıyor aldığı mermi yarası, 
Başka bir hal alıyor şimdi savaş manzarası: 
Yayalardan koşuyor avcı hücum dalgaları, 
Bir hücum dalgası birden aşıyor karşı yarı! 
Bir hücum dalgası, akmış Tınaz’ın tellerine, 
Bakmıyor kimse gökün kanlı şarapnellerine!… 
Patlıyor bomba, çıkıyor süngü, bıçak… 
Mangalar telde gedikler açarak atlayacak! 
Durarak, süngüsünün silmede Mehmet pasını. 
Kahraman onbaşı Ahmet atıyor bombasını… 
Örgünün orta yerinden açık artık bir yol, 
Geçiyor atlayarak telleri asker kol kol!… 
Bombalar patlayan Afyon yolu sırtında o ne? 
Mehmet, al bayrağı dikmiş Kaleciksivrisi’ne! 
Kahraman mangalar artık yere yat…kalk…ileri… 
Karşı hatlarda parıldat o güneş süngüleri!… 

Bu Ağustos günü tarihte hayat, şan günüdür, 
Bu ağustos günü hürlük günüdür, tan günüdür!… 

Bu Ağustos günü bir kurtuluşun ilk güneşi, Bu Ağustos günü bir hürriyetin ilk ateşi! 
Bu Ağustos günü dünyalara bildirdi ki yurt, 
Sokmaz arslan doğuran toprağa bir yırtıcı kurt!… 
Bu Ağustos günü, Türkün yeni bir ufku doğup 
O felaket, o esaret günü etmişti gurup… 
Bu Ağustos günü tarihe ışıklar saçtı, 
Şanlı bir Dumlupınar harbine yollar açtı! 

27 Ağustos 
Yeniden fırladı yüzlerce bölük ertesi gün, 
Yeniden boşluğu dolmuştu şarapnelle, göğün… 
Yeniden aktı ufuktan o barut, kan kokusu, 
Dereler kan… tepeler kan… akıyor kan gibi su!… 
Yarıyor ordu, bütün cephe derinliklerini… 
Topla, bayram yaparak, Fatma gelinliklerini. 
Çırpınıp bekleme artık savaşın sen sonunu, 
Ordumuz bağrına bak… bastı güzel Afyon’unu. 
Başkumandan giriyor şehre muzaffer, mes’ut… 
Kokuyor, her yeri Afyon dağının kanla barut!… 
Bir gün evvel balo vermiş o kumandan nerde? 
Bir fedakarlığı görsün şu fedailerde!… 

Gece halk şenliği var… Şanlı davullar vuruyor… 
Atlılar, garba akıp düşmana ağlar kuruyor!… 
Sallıyor manga, bölük her kola şimşek palalar, 
İşte Türk böyle ezer, böyle kırar, böyle yakar!… 

29 Ağustos 
Her taraftan geliyor şanlı zafer müjdeleri, 
Bekliyor yalnız o aslan, gelecek son haberi… 
Yarın artık duyulur son zaferin şanlı sesi, 
Geçiyor artık durmadan Afyon’dan esir kafilesi! 
Geçiyor fırka, bölük, ordu…perişan kollar, 
Kaçamaz Dumlu firarileri: Türk atlısı var. 
Gece bir uykuya dalmak, Ata yorgun uyuyor, 
Kimbilir galibiyetten ne kadar haz duyuyor! 
Tam şafaklar söküyorken alıyor son haberi, 
Parlıyor mavi deniz gözlerinin şu’leleri! 
İşte düşman Çal’ın üstünde sıkışmış kapana, 
Ne kadar mutlu bu arslanca savaşlar yapana! 
Ata! İsmet! koca Çakmak! gülüyor şan da size, 
Dumlu’dan orduyu artık akıtın Akdeniz’e. 
… 
Ata’nın harikadır Dumlu’da meydan savaşı, 
Dumlu’dur Afyon’a son harikalar arkadaşı… 
Bir yaratsın iye Gazi, bu büyük şahikayı, 
Aşıyor kırları, ormanları, binbir kayayı!… 
Geçiyor bir koca mermiyle yaratılmış yardan, 
Geçiyor kanla dolan bir dereden, yollardan! 
Geçiyor, koskoca mermi taşıyan kağnıları, 
Geçiyor sırtları kambur, dönemeç sağrıları! 
Uçarak, ordu karargahına artık geliyor… 

Çal köyünden de ateş, lav ve duman yükseliyor… 
Ordu artık yürüyor garba bir oktan hızlı, 
Kaçıyor düşman uzak dağlara erkek-kızlı 
Koca dahi, görüyor cepheyi artık tepeden, 
Ordumuz burda çelik bir kale, yekpare beden! 
İstiyor başkomutan şimdi alınsın şu tepe, 
Sonra kıskaç gibi çevrilsin uzaktan bu tepe!… 
Bombalar girmeli, fırlatmalı harp mevziini, 
Bir mezar yapmalı düşmanlara artık bu ini… 
Başkumandanları hasmın ne kadar çırpınıyor, 
Generaller kaçıyor, fırka, alaylar sınıyor! 
Sanki toplarla tüfeklerle o mitralyözler, 
Öldüren hassayı kaybetmede artık yer yer! 
Avcumuz şimdi şimalden ve cenuptan akıyor! 
Topların fasılasız yangını dağlar yakıyor! 
Bir cehennem oluyor karşıki düşman siperi, 
Son güneş şulesi al al boyuyor süngüleri ! 
Akıyor fırkamızın selleri her lahze öte, 
Sokuyor düşmanı baştan başa mağlubiyete! 
Gürlüyor toplar uzaktan daha coşkun, sıkça… 
Ufkun üstünde güneş mağlubiyete yaklaştıkça 
Bir kıyamet kopacak, belli, ölümlerle dolu! 
İnhidam var… doğuyor Türke halas, müjde yolu! 
İnhidam olmalı zulmette, bu lazım olacak!… 
Bir güneş parlayacak, başka güneşler solacak! 
Gecenin gölgesi kaplarken uzaktan yakını, 
Ordular sırtlara yapıyor son akını! 
Şimdi yok karşıki vadide o düşman kuvvet, 
Onu mahvetti o Mehmet’teki eşsiz kudret: 
Hiç unutmaz koca tarih yapılan kahpeliği: 
Son kalanlar arıyor kaçmak için son deliği! 
Zaferin haşmeti zulmette görülmez ki bugün, 
Anlatır herşeyi ilk fecri, yarın gökyüzünün! 
Atamız ertesi gün gezdi savaş meydanını, 
Gördü sonsuz zaferin son azamet, son şanını! 
O coşan kalbini herşey mütehassis etti, 
Görülenler ne de korkunç, ne kadar dehşetti: 
Sırtların üstü, o vadi, dere: kan manzaralı, 
Ölü dolmuş ova, baştan başa… her yer yaralı… 
Dereler namütenahi dolu teçhizatla, 
Ya esirler: geçiyorlar ovadan süratle!… 
Sağ kalanlar çekiyorken o beyaz bayrağını, 
Kuruyor ordu o gün (Dumlupınar-Çal) ağını, 
Ata artık veriyor Mehmed’e en son emri: 
-Akdeniz’dir hedefin ey koca ordum ileri!… 
Başkumandan, general, fırka, tabur hepsi esir: 
Duramaz hiç o günün haşmeti üstünde şiir!… 
Ordu ondört gün uzun yolları coşkun aşıyor, 
Bir deniz dalgası halinde ufuktan taşıyor! 
Köylüler karşılıyor sancağı her gün saf saf; 
Adalardan bile artık kaçıyor karşı taraf!… 
Giriyor atlıların başları masmavi suda, 
Dokuz Eylül’de güzel İzmir’e Türk ordusu da!… 
… 
Bu zafer, tarihin altınla yazılmış zaferi, 
Bu zafer, Türkün asil ordusunun şaheseri! 
Ne yiğitlikle alınmış, kazanılmış bu zafer, 
Ne çetinlikle, ne kudretle kurulmuş bu eser!… 
Bu eser, miletimin ölmeyecek abidesi, 
Bu eser, Türkeli’nin, hürriyetin şanlı sesi! 
Bu eserdir, Türk erinin, zabitinin timsali! 
Bu eserdir, milletimin ülküsü, istikbali! 
Vatan uğrunda ölen erlerin, ancak, bu eser 
Bir avuç toprak olan kalbini güllerle bezer! 
Bu zafer, bir daha dünyalara anlattı ki türk, 
Sinesinde yaratır koskocaman bir Atatürk 
Bu eser bir daha öğretti ki altın tarih, 
Yeniden yurda verir bir Atatürk, bir Fatih! 
Yeniden yurda verir kahraman evlat: İnönü, 
Durmaz aydınlanır artık yeni tarihin önü! 
Seni söyler, o Tınazlar, o Belenler, o Uşak… 
Sana bir taç öremez gökteki bin renkli kuşak! 
… 
Ey zafer arslanı! Ey kahraman asker! ey Ata, 
Aktı destanlarının aksi Meriç’ten Fırat’a… 
Taştı coşkun zaferin namesi ta Akdeniz’e… 
Sen zafer neş’esi verdin bu coşan kalbimize!… 
Sen bugün ülkede şan rüzgarı estirmedesin! 
Yeni kuvvet veriyor kalbe ateşten nefesin! 
Hatıran Türkeli’nin her tarafından taşıyor! 
Görmeyenler seni erkek ve kadın ağlaşıyor! 
… 
Ey zafer arslanı! Ey kahraman asker! Ey Atam… 
Duyduğum hisleri mısra’la yazıp anlatamam! 
Ne zaman gözlerimiz Dumlupınar’dan kalksa, 
İzmir’in ufkuna bir lahza derinden baksa: 
Görürüz, gösteriyorken seni parlak denizi; 
-Ordular… İlk hedefimdir, dediğin Akdeniz’i”… 


AĞUSTOS ŞAFAĞI- ŞAHİNKAYA DİL 
Bir Ağustos şafağı 
Ölüm-dirim savaşıyla uyandı evren 
Gürül gürül ırmaklar gibiydik 
Yedisinden yetmişine dek. 

Şimşek şimşek çaktı bir ulu ses Kocatepe’den 
Aydınlandı bütün Ağustos sabahları 
Kan gövdeyi götürüyordu 
Bütün gücüyle yüklendi düşman 
Mustafa Kemal’in ordusu 
Deniz deniz-dalga dalga 

Nasıl da kaçıyordu düşman sürüleri 
Öyle sefil, öyle perişan 
Koca Türk’tü şahlanan 
Kükreyen arslanlar gibiydik 
Ellerimizde bayrak- yüreklerimizde vatan! 

Ölüm-kalım savaşıydı bu 
Ya egemenlik ya ölüm! 
Yaman vuruşuyorduk yaman 
Özgürlük adına, Türklük adına 

Aydınlandı 26 Ağustos şafağında memleketim, Türkiye’m 
Son sözünü söylüyordu Mustafa Kemal: 
“Ordular; ilk hedefiniz Akdeniz’dir, ileri 


ATATÜRK KOCATEPE’DE- KEMALETTİN KOÇ 
Gecenin sonunda Kocatepe’de Gazi dimdik 
Ağarmayabaşladı doğu 
Gün vuruyor kayalara, dağlara 
Bu koca gün 
Çevresinden büyüdü Atatürk’ün 

Kocatepe’de Gazi düşünceli ama kavi 
Taşlar, otlar, insanlar 
Burda ve ötelerde; 
O’ndan büyük kahraman görmedi 

Şimdi deniz kıpır kıpır 
Vatan gecelerinde 
Şehirler aydınlık 
Okullarda çocuklar 
Gazinin ismini yazıyor 
Büyük harflerle 


KOCATEPE’DEN- DR. MUSTAFA ŞERİF ONARAN 
Bakıyordum resme; 
Bir bakır çerçevede 
Bozkır akşamlarının manzarası… 
Sonra Gaz Paşa giymişti siyah bir kalpak, 
Karşı dağlarda uzak bir yere bakmaktaydı. 
Ne vakitten beridir düşmez elinden cigara, 
Resme baktıkça silah sesleri, cümbüşlü gece, 
Bırakır kendini hülyama bakır çerçeveden. 

Kavgamız her yiğidin harcı değil! 
Vakit erişmiş, 
Uyuyan hıncı uyarmak vakti, 
Yürüyüp düşmana deryalara varmak vakti… 
Bu yürek harcayacak kendini bundan böyle; 
Kahraman sabrı perişan geceden kurtulmuş, 
Memeden Mehmet olup yollara düşmüş gayri 
Vakt erişmiş, 
Yaşamak kavgada destanlarca, 
“Bir hilal uğruna” can vermek için… 

Karşı dağlarda uzak bir yere dalmış Gazi… 
Bu Ağustos gecesi 
Ne kadar canlı böcekler böyle! 
Ne sabırsız bu ağır başlı, karanlık toprak! 
Büyük insan dalgın; 
Büyük insan ne muazzam duruyor! 
O ne heybetli duruş ey Tanrım! 
Ürperen manzara hasretle bakar heybetine. 
Sıra dağlar gerinip yaslanıyor gurbetine, 
Korkuyor, gölgesi vurdukça uzaktan, dağlar… 


ATATÜRK KOCATEPE’YE TIRMANIYORDU-MUZAFFER UYGUNER 
Göklerden başlamıştı sabah 
Mavi mavi aydınlanıyordu dağlar, 
Mavi bir ışık yayılıyordu ağustos sabahına 
Mustafa Kemal’in gözlerinden… 
Kocatepe’ye tırmanıyordu düşünceler içinde, 
Düşünceler içinde emin ve kararlı. 
İnatçı bir sessizlik çökmüştü dağlara, 
Askerleri siperlere gizlenmişti, 
Duyuyordu onların ve milletinin duyduğunu, 
Görüyordu dağların kalkınıp birer birer 
Peşine takıldığını… 
Gözleri saatteydi, 
Bütün askerlerin gözleri saatlerinde 
Dünya gene dönüyor, 
Sular gene akıyor, 
Mavi denizlerin kıyıları köpükler içinde gene; 
Dalgalar gibi savaşır bir ordu 
Mustafa Kemal’in içinde… 
Kocatepe’ye tırmanıyordu Mustafa Kemal, 
Emin ve kararlı. 
Acı bir sessizlik çökmüştü dağlara… 


ATATÜRK HEP KOCATEPE’DE- OSMAN ATTİLA 
Bilelim Atatürk Kocatepe’de 
Gün doğacak her günkünden iri 
Kanatları altında Afyon şehri 
Bilelim Atatürk Kocatepe’de 

Gazi tepelere dirsek dayamış 
Kestirir Dumlupınar ovasını 
Kuşlar, dağlar, taşlar uyuyamamış 
Almak için komutasını 

Siperler boyunca tetikte ordu 
Toprak çekiniyor nefes almaktan 
Bütün yıldızlar tir tir titriyordu 
Yeni gün başlama üzere bayraktan 

Şuhut’tan esen yel yamaçta serin 
Doruklar kızıla boyanmak üzere 
Gazası yakın gazi tepelerin 
Sincanlı ovası uyanmak üzere 

Yekindi o sabah Kadifekale 
Çiğiltepe, Belentepe… yol alır 
Millet düşmüş yayan yapıldak yola 
Paşalarım Atatürk’ten kol alır 

Düşman gelecekken gafil, habersiz 
Sular gür gür akar, deniz el çırpar 
Sen olmasan atam gözümüz fersiz 
Atam bu yürekler seninçin çarpar 

Seni Kocatepe’de bulduk Atam, 
Kocatepelere çıkardın bizi 
Gösterdiğin yolda kurtulduk Atam 
Yolundan ırak etme cümlemizi 


YAY BEDENLİ ADAM KOCATEPE ÜSTÜNDE- ABDULLAH RIZA ERGÜVEN 
Çıkıyordu bir dağ yamacına 
O gök gözlü o kalpaklı adam 
O kara çizmeler ayağında 
O pırıl-pırıl mahmuzlu 

Esip çiğniyordu şimdi 
Toprağı usanmadan 
O gök gözlü o kalpaklı adam 

O ne düşünüştü o Tanrım 
Vatanca 
O ne dağ bedendi öyle 
Yaylar gibi 

Kaçsaydı artık düşman 
Kaçsaydı iyi ya 
Kurtulamazdı pençesinden ölümün 
Öyle kolay-kolay 
Durulur muydu karşı 
Hiç o yay bedenli adama 
Kocatepe’de 
Bir defa kestirmiş gözüne 
“-Ordular ilk hedefiniz Akdeniz…”

Akdeniz

 

12 Şubat 2016, Cuma 24933 kez görüntülendi